Вистинската вредност на луксузните етикети

Брендот Барбери извесен период се соочуваше со необичен проблем од кој се повеќе луѓе носат облека со нивни препознатливи мотиви. Разни социјални профили често практикуваат да купуваат и носат копии, а со тоа  воедно ја уништуваат репутацијата на брендот. Ваквиот статус во очите на високото друштво или елитистичките кругови не поминува незабележано. Маркетинг експертите околу оваа проблематика велат дека најмногу влијае на психологијата на луѓето што преферираат луксузна облека.

-Ако одредена кампања на бренд која презентира и не толку лесно достапни цени од гардеробата се покаже како успешна во пошироки рамки, тогаш автоматски оние профили што купуваат луксуз, ја губат желбата да ги имаат парчињата. Со тоа брендот ја губи стратегијата во градење на луксузноста од промовираното, вели професорка по маркетинг од Универзитетот Колумбија, Кети Мејсонруж.

Па така, директорското водство на Барбери одлучи дека нешто мора да се промени. Вечната дилема на луксузните брендови е како да се продаде повеќе, а притоа да не се сквернави името на етикетата. Комерцијалните имиња секако дека претпочитаат нивните производи да стигнат до што повеќе раце на купувачите, но спротивно од нив, другите бараат ексклузивитет. Минатата година, еден американски новинар направил истражување кое пак покажува нешто сосема парадоксално од стравовите и стратегиите што ги имаат луксузните брендови. Тој направил анкета која вклучува околу 60-тина испитанички кои поседуваат парчиња од Прада, Џејкобс и други, а заработуваат во просек по пет илјади долари месечно, тие од статијата се категоризирани како „бренд“ граѓани. Од понатамошното категоризирање во истражувањето, маркетинг и бизнис експертите, хипотетички поставиле три категории на купувачи: „бренд граѓани“ односно најшироката група на која не и пречи да носи иста облека, потоа категорија „бренд имигрант“ оние што не припаѓаат во претходната група, но тврдат дека повремено носат одредено име и последниот профил е „бренд турист“ или оној што се восхитува, но не претендира да има луксузна гардероба. Заклучокот од ваквата поделба ги насочил истражувачите да дојдат до мислењето дека луксузните брендови сепак може да имаат сигурен углед, но и масовна желба од потрошувачот.

Едно друго истрaжување пак покажува дека психологијата на потенцијалниот купувач можеби ја искривува перцепцијата на брендовите. И кога тие би се воделе според поделба на профилот на купувачот, повторно не би можеле да изградат комплетна слика. Тоа е така бидејќи на пример купувач од категоријата „бренд турист-имигрант“ ќе биде регистриран како сигурен купувач, иако тој нема никаква намера да купи чанта што не може да си ја дозволи според месечната заработка. Едноставно тие само ја искажуваат љубовта кон брендот и може да се вбројат во категорија на обожаватели, а не луксузни консументи. Оттука експертите заклучуваат дека луксузните брендови сепак може да ја сочуваат својата посебност и губиток на реноме. Како добар пример за надминување на имагинарно губење на вредноста на луксузот, истражувањето ја посочува стратегијата на брендот Tiffany & Co. Тие се со цел да имаат сигурен преглед на профилот на купувачите во некои од своите продавници имаат посебни влезови за клиенти, а со тоа ја издвојуваат елитата од обичниот купувач.

Се чини дека откога водството на извршен директор на брендот Барбери го зазема Ангела Арентс, етикетата закрепна, повторно ја постави одржливоста, благодарение на јасната рамнотежа меѓу инсајдерите и аутсајдерите.